என்னுயிர் நிலவுக் காதலனுக்கு,

 

கைக்கெட்டிய, வாய்க்கெட்டா உன்னுயிர்க் காதலி எழுதுவது. எல்லாமே சர்வ சாதாரணமாகத் தான் கடந்து செல்லப்படுகிறது இந்தக் காலத்தில். ஆனால் என் இதயம் தான், உன் விரல் தீண்டிய வெப்பத்தைக் கூட அணைக்கத் தெரியாமல் இன்று வரை தடுமாறிக் கொண்டே இருக்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் உன் ஆடையையாவது உரசிக் கொண்டே ஒட்டி நின்று கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று இப்போது தோன்றுகிறது, Dulquer Salmaan – ன் "Heeriye" பாடலில் வருவது போல.

காதலின் ஏக்கத்தை, பிரிவை, ஆழமான உணர்ச்சியை, ஒன்றாக இருப்பதில் உள்ள மகிழ்ச்சியை அப்பாடல் கொடுத்தது. அதையும் நீதான் அறிமுகம் செய்தாய்.. அதுவும் நான் இல்லாத அந்த ஒரு தினத்தில். என்னையே நினைத்து உன் அன்பையும், பிரிவுன் வலியையும் நீ வெளிப்படுத்தியதாய் நான் கற்பனை செய்து அழுது மகிழ்ந்தேன்.. இல்லை இல்லை மகிழ்ந்து அழுதேன்.

மொத்தத்தில் இதயம் விம்மி அழுவதற்கு மகிழ்ச்சியும் ஒரு காரணமாய் இருக்க முடியும் என்று உணர்ந்த தருணங்கள் அவை. எனக்கு என் வாழ்நாளில் கிடைத்த ஆகச் சிறந்த பரிசு அது. இன்று வரை என் மீதான உன் அன்பின் சாரத்திற்கு ஒரு துளி மாதிரி அப்பாடலின் வரிகள். உனக்கு தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. தினமும் நான் எழுந்ததும் கேட்கும் காதல் சுப்ர பாதம் அப்பாடல். உன் பார்வை எப்படி அலுக்காதோ, அதே போல வருடங்கள் பல தாண்டினாலும் என் இதயத்தை அரவணைத்து உன்னிடம் என்னை கூட்டி செல்லும் அந்தப் பாடல்.

நீ தொட்டுத் தந்த புத்தகத்தில் உன் கை ரேகைகளை தேடி தேடி என்னை நானே தொலைத்து விட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன். நம் முதல் சந்திப்பே கடைசி சந்திப்பாய் அமைந்து விடுமோ என்ற பயமும் அடிக்கடி இப்போதெல்லாம் வருகிறது. எல்லாம் கனவாய் மாறி மறுபடியும் நான் தனித்து இந்த உலகத்தில் கை விடப்பட்டு விடுவேனோ என்ற எண்ணமும் என்னை உடல் நடுங்க செய்கிறது.

எனது சிறு வயதில் இருந்து என்னை விடாமல் துரத்திய ஒரு கனவு உண்டு. இரவு முழுவதும் பரீட்சைக்கு தயாராவது போல் விழுந்து விழுந்து படிப்பது போன்ற ஒரு ஒரு கனவு. ஒவ்வொரு வரியும் என் கண்களுக்கு நன்றாய் தெரியும். மூச்சு விடாமல் படித்துக் கொண்டே இருப்பேன், கனவுகளில். இதற்கும் படிப்பை முடித்து பல வருடங்கள் ஆகியும் அந்த கனவு என்னை விடாமல் துரத்தியது. பெரும்பாலும் என்னை களைப்படைய செய்யும் அந்த கனவு, நிறைய நாட்களில் என்னை பயமுறுத்தி இருக்கிறது.

என் மன நிலையில் ஏதோ ஒரு பாதிப்பு இருக்குமோ என்று என்னும் அளவிற்கு என்னை பயம் கொள்ள செய்த அந்த கனவு, நீ என் கனவுகளில் வர ஆரம்பித்த பிறகுதான் என்னை விட்டு அது நீங்கியது என்பதை நீ அறிவாயா? உன்னிடம் நான் சொல்ல நினைத்த, ஆனால் சொல்ல மறைத்த விஷயங்கள் நிறைய உண்டு. எல்லாவற்றையும் உன்னிடத்தில் பகிர்ந்து கொள்வதில் எனக்கு ஆசை உண்டு தான். ஆனால் அது உன்னை, உன் நேரத்தை, உன் சுற்றத்தை பாதிக்கக் கூடாது என்ற தவிப்பில் இருக்கிறேன்.

அதற்காக என் இதயம் கடினமாகி விட்டது என்று எண்ணி விடாதே. நீ இருக்கும் இடம் என் இதயம். பூ எப்படி பாறையாய் உருமாறும்? முடியாது, இல்லையா? சிறு வயதில் இருந்தே எனக்கு விடுதி வாழ்க்கை தான். விடுதியில் உள்ள அனைவர்க்கும் சேர்ந்து இரண்டே இரண்டு குளியல் அறைதான் இருக்கும். நான் ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும் போது ஒன்று 4.30 மணியிலிருந்து 5 மணிக்குள் குளித்து விட வேண்டும். இல்லையெனில் எனது முறை வருவதற்கு 8.30 மணி மேல் ஆகிவிடும்.

அதற்குப் பயந்து கொண்டு நான் அதிகாலையிலேயே குளித்து விடுவேன். விடுதி என்பதால் வெந்நீர்க்கு வாய்ப்பில்லை. மார்கழி மாதக் குளிர், அதிகாலை இருட்டு, குளியலறையில் என்னை முறைத்துப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கும் ஒரு பெரிய மரப்பல்லி, என்றோ பார்த்த ஒரு பேய்ப் படத்தின் குளோஸ் அப் ஷாட் என என்னை பயமுறுத்த பல விஷயங்கள் வரிசை கட்டிக் கொண்டு நிற்கும்.

அப்போதும் கூட எனக்கு கடவுளின் பெயரை முணுமுணுக்க தன்மானம் இடம் கொடுக்காது. உனக்கு ஓநாயைப் பற்றி ஒரு விஷயம் தெரியுமா? யானை, சிங்கத்தைப் போல அவ்வளவு எளிதாய் ஓநாயை மனிதனால் பழக்க முடியாது. அதற்காக ஓநாய்க்கு அறிவில்லை என்று நினைத்து விட வேண்டாம். காற்றை முகர்ந்தே சில கிலோ மீட்டர்களுக்கு அப்பால் மனிதர்கள் வைக்கும் பொறியை இனம் கண்டு பிடித்து அதன் கூட்டத்தையே காப்பாற்றி விடும் வல்லமை அதற்கு உண்டு. மனிதர்கள் உருவாக்கும் வேட்டை போர் வியூகத்தை ஒரு நொடியில் புரிந்து கொண்டு லாவகமாக வியூகத்தை உடைத்து வெளியேறித் தப்பித்து விடும்.

நாயை கட்டிக் கூட்டி கொண்டு போவது போல அவ்வளவு சுலபமாய்  எல்லாம் ஓநாயைக் கட்டிக் கூட்டிக் கொண்டு போக முடியாது. சாகும் தருவாயிலும் அதன் தன்மானத்தை விட்டுக் கொடுக்காத ஒரு உயிரினம். கால் நரம்பு அறுபட்டு இரத்தம் பீறிட்டாலும் இருக்கும் இடத்தை விட்டு ஒரு குண்டுமணி அளவுக்கு கூட அதை நாம் இழுத்து செல்ல முடியாது. ஆனால் நான் மனுஷி அல்லவா? அதிலும் சிறிய வயது மனுஷி.. மனதில் பெரிய தைரியம் எல்லாம் கிடையாது. நிறைய பயம் உண்டு.. பயத்தை மறைக்க ஒரு வைராக்கியம் தேவை அல்லவா, ஓநாயைப் போல?

அந்த வயதில் எனது முழு முனைப்பு எல்லாம் படிப்பு மட்டும் தான். ஆகவே ஒவ்வொரு முறை குளிக்கத் தண்ணீர் எடுக்கும் ஒவ்வொரு குவளைக்கும் “நான் இனி வரும் பரீட்சையில் முதல் ரேங்க் வாங்க வேண்டும்” என்ற உறுதி மொழி எடுத்துக் கொண்டு ஏதோ அதற்காகவே தீக்குளிப்பதைப் போல தண்ணீர்க் குவளையை என் தலையில் ஊற்றிக் கொள்வேன். அப்படித்தான்  என்னால் குளிரை, பயத்தை வெல்ல முடிந்தது.

இருந்தாலும் எனது பள்ளிப் படிப்பு முடிக்கும் வரையிலும் என்னால் முதல் ரேங்க் வாங்கவே முடியவில்லை என்பது வேறு விஷயம். ஏதோ குளிரிலிருந்து என்னைக் காப்பாற்றியதே என்று ஆறுதல் கொள்ள வேண்டியது தான். உன் நினைவுகளும் எத்தனையோ விஷயங்களில் இருந்து என்னைக் காப்பாற்றி உள்ளது. அனைத்தையும் சொல்லி உன்னை அலுப்பாக்க விரும்பவில்லை. நிறைய விஷயங்களுக்கு உன்னிடம் அனுமதி வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்தது உண்டு. அதற்கான உரிமை எனக்கு நீ தந்ததும் இல்லை, நான் கேட்டதும் இல்லை. பின் எதற்காகத்தான் இப்படி உயிரைக் கொடுத்து காதலிக்கிறோம் எனத் தெரியாமல் உனக்காய் வாடிக் கொண்டிருக்கும்,

                     உனது உயிர்க் காதலி     

                        வாடாமல்லி. 

 

Your devoted lover who is reachable to hand, but out of reach to your lips writes here..

 

To my darling moon,

 

Your lover who is reachable to hand but out of reach to your lips writes here.  Everything seems to pass normally these days. But my heart, even now, stumbles, unable to extinguish the fire of your touch.  My fingers want to touch and rub your clothes all times and my arms wants to cling to you, like in Dulquer Salmaan's "Heeriye” song.

 

That song conveyed the longing of love, the pain of separation, the depth of emotion, and the joy of togetherness. You only introduced it to me… on that one day I wasn't appearing infront of you. you were expressing your love and the pain of separation. I imagined you are thinking of me. May be even it's a false statement. But I didn't mind. That day I cried with happy… no, no, I enjoyed with crying.

 

In short, those were moments when I realized that overwhelming joy can also be a reason for tears. That song was the best gift of my life given by you.  Even today, the lyrics of that song reminds the drop of essence from your love for me. You probably don't know. It's the love song I listen to every morning when I wake up. Just as your gaze never tires me, so too will this song, across many years, embrace my heart and draw me to you.

 

I keep searching for your fingerprints, In the book you touched and gave me, slowly I am losing myself in the process. In recent days, I often fear that our first meeting will also be our last. The thought that your love and care will all turn into a dream, leaving me abandoned and alone in this world again, makes me tremble. OMG.. Terrible thought..

From my childhood, I've been haunted by a recurring dream. It's a dream where I'm frantically studying for an exam all night, poring over books. Every line is crystal clear to my eyes. I read incessantly, breathlessly, within the dream. Even years after finishing my studies, this dream continued to pursue me. Mostly exhausting, this dream has terrified me on many occasions. It frightened me to the point where I wondered if I had some kind of mental disorder.

Do you know that this dream only left me after you began appearing in my dreams? Maybe it happened because of happy hormones, I guess. There are many things I wanted to tell you, but things I kept hidden. I yearn to share everything with you. But I hesitate, fearing it might affect your mind, your time, your life. Don't think my heart has hardened because of this. You are residing in my heart. How can a flower transform into a rock? Impossible, isn't it?

 

But in the past, I had to harden my heart. Since childhood, I had lived in a hostel. We only had two bathrooms for everyone. When I was in sixth grade, I had to bathe between 4:30 and 5:00 AM. Otherwise, my turn wouldn't come until after 8:30 AM. Fearing this, I would bathe very early in the morning. Because it was a hostel, there was no hot water.

 

The chill of early morning, the pre-dawn darkness, a large gecko staring at me in the bathroom, and the close-up shot of a ghost from a horror movie I once saw – all these things lined up to terrify me. Even then, I was adamant to refrain from muttering God's name. Do you know something about wolves? Unlike elephants or lions, wolves are not easily tamed by humans.

Don't think that wolves lack intelligence.  They can smell the air and identify traps set by humans kilometers away. They instantly understand human hunting strategies, cleverly breaking through them and escaping.

 

You can't easily leash a wolf like you would a dog. It's a creature that doesn't surrender its dignity even in the face of death. Even if its leg is severed and blood spurts out, we can't drag it even an inch from where it lies. But I am a human, a young girl at that time. I don't have immense courage; I have a lot of fear.  To hide that fear, I needed determination, like a wolf's.

 

At that age, my entire focus was only on my studies. So, every time I fetched water for a bath, with each mugful, I would vow, "I must get first rank in the upcoming exam," and pour the water over my head as if performing a ritualistic self-immolation for that purpose. That's how I managed to overcome the cold and fear.

 

However, I couldn't achieve first rank until I finished school. (Always second place..Now only I understood not only in studies, in life also).I could only find solace in the fact that it had at least saved me from the cold. Your memories have also saved me from countless issues. I don't want to bore you by recounting them all. I often felt the need to seek your permission for many things. But you neither gave me that right nor did I ask for it. Then why do we love these much dearly?  without knowing the answer withers away for you..

                        your devoted lover, 

                        Diamond Jasmine.

 

 

அன்புள்ள நிலவுப் ப்ரியனுக்கு,

     உன் நிலவுப் ப்ரியை எழுதுவது. எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்லை உன் மீதான என் பிரியத்தில். அதற்காக என் மீது உனக்கு ப்ரியம் உண்டா, இல்லையா என்ற சந்தேகமும் இல்லை. ஏனெனில் உன்னிடம் நான் அதை எதிர்பார்க்கவும் இல்லை. எனக்கு ஒரே ஒரு நிலா நீ மட்டும் தான். எனக்கு மட்டும் அல்ல, இந்த பூமிக்கே ஒற்றை நிலவு நீ ஒருவன் தான். ஆனால் உனக்கு அப்படியா?

கடற்கரை மணல் அளவில் ரசிகப் பெருமக்கள். அதில் ஒரு சிறு துகள்  நான். அதனால் உன் பார்வை வட்டத்தில் நான் இருப்பதே சந்தேகமாய் இருக்கையில் பாசத்தைப் பற்றி எவ்வாறு சந்தேகப்படுவேன்? காதல் விஷயத்தில் இவ்வளவு காலம் பட்டினியாய் இருந்து விட்டேன். இனி அதை விரதம் என்று வேறு பெயர் சூட்டி விட வேண்டியது தான்.

உன்னோடான அறிமுகத்திற்கு பிறகு தான் நான் பசியில் இருந்திருக்கிறேன் என்பதை உணர வைத்தாய். அதற்காக உன்னையே சுவைக்க கேட்டால் எப்படி தருவாய்? ஆனால் உன்னைத் தவிர வேறு யாரை நான் சுவைப்பது? அதனால் தான் கைக்கெட்டா, வாய்க்கெட்டா தூரத்தில் பத்திரமாய் இருக்கிறாயோ?

வருடக் கணக்கில் பட்டினியாய் கூட சுலபமாய் இருந்து விடலாம். ஆனால் பசியைத் தூண்டிக் கொண்டே இருக்கும் உன்னைப் பார்த்துக் கொண்டே எப்படி பட்டினியாய் இருப்பேன்? நல்ல வேளை. கண், காது போல இதயம் வெளியில் யாருக்கும் தெரியும்படி இல்லை. அதனால்தான் எல்லா ஏக்கங்களையும் அடித்துக் கொன்று அடி மனதின் அடுக்குகளில் ஆழமாய் புதைத்து வைக்க முடிகிறது. மொத்தத்தில் என் இதயம் இரத்தம் கசிந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு சவப்பெட்டி தான்.

அதற்காக ஏக்கங்கள் எல்லாம் எலும்புக் கூடாகி காற்றில் கரைந்து கரியாகி விடும் என்று எண்ணி விடாதே. ஏசு பிரானே உயிர்த்தெழுந்த பூமி இது. உயிர் கொண்டு எழும் என் ஏக்கத்தின் நாக்குகளுக்கு உன் தோலின் சுவை உப்பா, இனிப்பா என்ற சந்தேகத்திற்கு முற்றுப் புள்ளி வை. உன் முடிக்காடுகளில் என் கைக்கிளைகளை சாரைப் பாம்பாய் சீற விடு.

உன் மூச்சுக் காற்று கடல் அலைகளின் பெருமூச்சை ஒத்தது என்று புரிய வை. உன் கழுத்து வளைவின் வெல்வெட் உருளையில் உரசி உரசி ஓய்ந்து போக விடு... உன் இதயத்தின் ஒவ்வொரு துடிப்புக்கும் உச்சி வான் வரை மேலெழும்பி வீழ்ந்து தொலைய வை.. உன் முதுகெலும்பின் வளைவுப் பாலங்களில் ஏறி ஏறி மூச்சு வாங்க செய்.. உன் விரல் நுனியின் நரம்புகளை மீட்டி ஒட்டு மொத்தமாய் அதிர்ந்து போக விடு..

தடை செய்யப்பட்ட புத்தகத்தை சுமந்து பயணிக்கும் யாத்ரீகனாகிய எனக்கு விடுதலை கொடு, ஒரு நாள் உன்னை விடுவிக்க. என் பெரு மூச்சால் இந்த ஒட்டு மொத்த விண்வெளியை உயிர்க்காற்றால் நிரப்புகிறேன். நீர் நிலைகளை எல்லாம் நெருப்பாற்றாய் ஓடச் செய்கிறேன்.   பாலைவனங்களை பஞ்சு மெத்தையாக்குகிறேன். என் உடல் வெப்பத்தால் இந்த உலகத்தையே ஒளிரச் செய்கிறேன். உலகின் அத்தனைப் புல்லாங்குழல்களையும் உன் பெயரை மட்டும் எதிரொலிக்க வைக்கிறேன்.

இத்தனை கற்பனைகளை வைத்துக் கொண்டு இவ்வளவு நாள் எவ்வாறு தான் வாழ்ந்தாய் என்று கேட்கிறாயா? வலி தெரியாமல் இருக்க மயக்க மருந்து கொடுப்பது போல் காதலின் இன்பம் என்றால் என்ன என்று தெரியாத அளவுக்கு உணர்வு நீக்கி என்ற ஒன்று இருந்திருக்குமோ, என்னவோ? உன் கூர்மையான விழி விளிம்பால் என்னை கூராய்வு செய்து என்னைக் குணமாக்கி விட்டாய். நீயே என்னைக் குணப்படுத்தி விட்டு பின் மீண்டும் நீயே என்னை முடமாக்கினால் எப்படி?

ஒன்று என்னை பட்டினியிட்டு காற்றோடு காற்றாய் கரைய விட்டு தொலைந்து போக செய். இல்லை உன்னை உண்ணக் கொடுத்து என் உணர்வுகளை மீட்க வழி வகை செய். என் ஆன்மாவை உன் அணைப்பின் சுடரில் எரிய வைத்து கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்ற பேராசையெல்லாம் இல்லை என்று சொல்வதற்கு நான் ஒன்றும் தெய்வீகப் பிறவி எல்லாம் இல்லை. சராசரி மணல் துகள் நான். இருட்டு வானத்தின் ஒற்றை டார்ச் லைட் நீ. கொஞ்சம் தேடித்தான் பாரேன், யார் காலிலாவது மிதிபட்டு நான் சாகும் முன்..

இப்படிக்கு

உன் நிலவுப் பிரியை..

Hey My Moon..You are the single torchlight in the dark sky. I am an average grain of sand. Let just search me a little, before I die crushed under someone's foot.

 

To my dearest NILAVU PRIYAN,

 

Your NILAVU PRIYAI writes here.. I have no doubt about my affection for you.  Nor do I doubt whether you reciprocate; I don't even expect it. You are my only moon, not just for me, but for this earth, you are the sole moon. But is it the same for you?

 

You have countless admirers, like grains of sand on the seashore. I am but a tiny speck among them.  How can I even question affection when my presence in your field of vision itself is questionable? I have been starved of love for so long. Now, I must rename it a fast.

 

Only after meeting you did I realize I was starving.  If I were to ask to taste you, how would you respond? But whom else can I taste but you? Is that why you remain safely out of reach?

 

Years of starvation would be easy. But how can I remain starved while constantly seeing you, arousing my hunger? Thankfully, the heart, like the eyes and ears, is not visible to everyone. That's why I can bury all my longing deep within the layers of my subconscious, suppressing them. In short, my heart is a coffin leaking blood.

 

Don't think that all these longings will turn to bone, dissolve in the air, and turn to ash. This is the earth where even Jesus rose again. Put an end to the question of whether the taste of your skin is salty or sweet for my yearning tongue, which is about to come alive. Let my fingers writhe like a cobra in your thick hair.

 

Let me make you understand that your breath is like the sigh of ocean waves. Let my neck rub against the curve of your velvety neck and rest on your neck after exhaustion... Let every beat of your heart make my soul soar and fall to the heights of heaven.  Let my lungs climb the curved bridges of your spine and breathe. Let the veins in your fingertips vibrate my entire body.

 

Grant me freedom, a traveller carrying a forbidden book (you only), to one day release (you). With my great breath, I fill this entire cosmos with life-breath. I make all water bodies race like fire. I make deserts into cotton mattresses. I illuminate this world with the heat of my body. I make all the world's flutes echo only your name.

 

You ask how I lived all these days with so many fantasies? Was there an anesthetic, something that numbed me to the point I didn't know what the pleasure of love was, so that I felt no pain? Your sharp gaze examined me and healed me. But how can you cripple me again after you have healed me?

 

Either let me starve and fade away into the air, lost. Or feed me to you, and make a way to reclaim my senses. I don't claim me to be divine birth, I too have the boundless desire to keep my soul burning in the flame of your embrace. Because I am an average grain of sand. You are the single torchlight in the dark sky. Let just search me a little, before I die crushed under someone's foot.

                        

 

Yours,

moon-lover.

 

என் நிலவு மனிதா..

     உன்னை எப்படி இருக்கிறாய் என்று யாரும் கேட்கவே முடியாது? ஏன் தெரியுமா? நீதான் எப்போது பார்த்தாலும் அழகாய் இருக்கிறாயே.. எனக்கு ஒரு சந்தேகம்.. இரவு முழுக்க கால் கடுக்க நின்று வான தோட்டத்தை காவல் காக்கிறாய்..நட்சத்திர பூக்களை கொள்ளை கொள்ள விண்ணுக்கு ஏறி யார் வருவார்? எல்லா நட்சத்திரங்களையும் உன் சொத்தாக பார்த்துக் கொள்கிறாய். உன் சொந்தம் நான். எனக்கு யார் காவல் காப்பது, உன்னிடமிருந்து? என்னை மொத்தமாக திருடும் வித்தை தான் உன் கரு விழியில் உள்ளதே.. உன் கண் வளையத்துக்குள் அடைபட்டுக் கிடக்கும் மெய் பிம்பம் நான்.

     இரவில் காவல் காத்ததால் பகலில் கண் பூத்து போய் விடுமோ? அதை மறைக்கத்தான் வானத்தில் வெளிச்சத்தை ஏற்றி என் கண்களை கூச செய்து என் கண்ணில் படாமல் மறைந்து கொள்கிறாயோ? அப்படியாவது கொஞ்ச நேரம் என்னை வாழ விடு. பின்னே? இமை தட்டாமல் என்னை கடித்து விழுங்குவது போல் பார்க்கிறாய்.. என் உடல் முழுக்க வெட்கப் பூ பூப்பதில் என் உடலில் உள்ள வெள்ளை அணுக்களும் வெட்கம் தாளாது கருஞ்சிவப்பணுக்களாய் உருமாறி விடுகிறது. இதனால் தான் காதல் நோய் வந்தால் எதிர்ப்பு சக்தி இல்லாது துவண்டு விடுகிறார்களோ?

     தெம்பில்லாது துவண்டு போய் பஞ்சு மெத்தையில் உறங்க முயலும் என்னை தென்றல் காற்றை தூது அனுப்பி சீண்டி விடுகிறாய். ஒவ்வொரு முறை நீ சீண்டி விளையாடும் போதெல்லாம் என் மனதுக்கு அவ்வளவு உவப்பாய் இருக்கும். ஆனால் வெளியில் காட்டுவதோ வேறு முகம், சிறிது கோபமான முகம். நீ கண்டுபிடித்து விடுவாய். எனக்கே தெரியாத உன் மீதான காதலை கண்டு பிடித்து காட்டியவன் நீ. என் கோபத்திற்கு பின் உள்ள தாபத்தை அடையாளம் கண்டுபிடிக்காமலா போய் விடுவாய்.

     கை பிடித்து அழைக்கா விட்டாலும் கண் பிடித்து என்னை வீட்டை விட்டு வெளியே வர உன்னாலான முயற்சிகள் அனைத்தையும் செய்கிறாய். கடைசி வரை பிடிக்காதது போல் தான் நடிப்பேன். அதை நம்பி என்னை கை விட்டு விடாதே. மன்னிக்க. கண் விட்டு விடாதே. உன் கைப்பிடி வளையத்துக்குள் வரும் வரை உன் கன்னி முயற்சியை தொடர்ந்து கொண்டே இரு.

 

காதலுக்கு நீ குரு என்றால் கவிதைக்கு நான் குரு. உன்னை நினைக்கும் போதே அத்தனை சொற்களும் என் கவிதை மாலைக்குள் தானாய் வந்து முடிச்சிட்டுக் கொள்கிறது. அத்துணை மாலைகள் கோர்க்கிறேன், உன்னை அதிக நேரம் பார்த்து விட்டாலும், நீ தொலை தூரம் போய் விட்டாலும். உன்னை கிட்டே நிறுத்தி என் கண்கள் குளிர அந்த அழகு மாலைகளை உனக்கு அணிவித்து பார்க்க ஆசை தான். ஓ, குளிர்ந்த மாலைகளின் சில்லிப்பு தாங்காது உறைந்து போய் விடுவாய் என நினைத்து தயங்குகிறாயோ?

     தயங்காதே. நான் இருக்கிறேன். எல்லா மாலைகளுக்கும் மேலாய் என் கை கொண்டு விரல் பூக்களை பின்னி உன்னை கதகதப்பாய் வைத்துக் கொள்கிறேன்.உன் முகத்தருகில் என் முகம் உரசும் தருணங்களில் என் முகத்தோலும் உயிரிலிருந்து பிரகாசிக்குமோ? நல்ல வேலை. எனக்கு வெட்கம் இன்னும் மிச்சம் இருக்கிறது. வெட்கமின்றி வெறும் கண்களால் உன்னைக் கண்டால் என்னவாகும் என்று எனக்கு தெரியாதா என்ன? ஒரு வேளை என் வெட்கச் சிவப்பு உன் முகத்தில் தீற்றலாய் விழும் எனில் நீ சிவப்பு நிலவாக ஆகி விடுவாயோ? வேண்டாமடா. வருடத்திற்கு மூன்று முறைதான் சிவப்பு நிலவு தோன்றுகிறதாம். நிமிடக் கணக்கில் உன்னை பார்க்காமல் இருந்தாலே பெருமூச்சால் என் ஆவி கரைந்து விடும். வருடக் கணக்கில் உன்னைப் பாராமல் இருந்தால் என் எலும்புகளும் பொடிபொடியாய் உதிர்ந்து விடும்.

     உன்னோடு ஊர் சுற்ற, இல்லை இல்லை உலகம் சுற்ற எனக்கும் ஆசை தான். குளிர் இரவு..மௌனத்தின் பாரம்..பூமித் தாயின் 'ம்ம்ம்' என்ற  இருதய ஓசை..எனக்கும் உனக்கும் மட்டுமான வழிப்பயணத்துக்கான வெளிச்சம்..சிரிக்க வைக்க நீ..சிவந்து சிரிக்க நான்..நம்மைக் கடந்து போகும் குளிர்க் காற்று அணுக்களும் வெப்ப சூடேறி அனல் காற்றாய் ஆவியாகும்.. அவ்வளவு நெருக்கத்தில் நாம்..ஹ்ம்ம்..நெருங்கி வரத்தான் நினைக்கிறேன். நீயும் வாய்ப்பு கொடுத்தாய். உன்னைப் பார்க்க ஓடோடி வர என் கால்களுக்கு தயக்கம் இல்லை. மனது தான் தயங்குகிறது. 

    உன்னைப் பார்த்த பின் என் மனது மட்டும் உன்னோடேயே தங்கி

விடுமோ என்று. போதும் இந்த பூமிக்கு ஒரு நிலவு. அதுவும் நீ மட்டும். 

இரு திங்கள் தேவைப்படும் போது ஒரு மதியாய் நானும் வருகிறேன். அதுவரை நீ விண்ணிலும்.. நான் மண்ணிலும். 

                        

                                                அதுவரை,

                          உன் உயிர்க் காதலி வைர மல்லி.                                               

 

Hey My Moon Man,     

No one can ever ask how you are? Do you know why?

You are always handsome.. I have a doubt.. You stand

all night and guard the sky garden.. Who will come to 

the sky to steal the starry flowers? You treat all 

the stars as your property. But, I am yours. Who 

will guard me, from you? you know the trick how you

steals me completely, is in your eyes.

    Do you keep your eyes opened during the day because of

guarding at night? To hide your dull eyes, do you 

light up the sky in day time for glaring my eyes and disappear 

from my sight? Let me live for a while. Then? You look 

at me like you are biting and swallowing. So, the 

white cells in my body are shamelessly turning into 

red cells as the flower of shy blooms all over my body.

Because of this, when the love disease comes, the people

have no immunity and fell in sick? 

    Whenever I try to sleep on the cotton mattress,

 you are sending a breeze to wake up me and come out 

from my room. Every time you play this, I feel so happy. 

But I show you a different face, a slightly angry face. 

You will find out. You are the one who showed me the love 

for you that I didn't even know. won't you recognize 

the passion behind my anger? 

    Even if you don't hold my hand and call me, 

you make every effort to get me out of the house to 

overcome my fear by your eye contact. I'll just act 

like I don't like it until the end.Don't trust my act 

and leave me alone. Continue your attempt until your handle

as the loop around me. 

    If you are the guru of love, I am the guru of poetry. 

When I think of you, all the words come automatically 

into my poetic garland. I do more and more poetric garlands.  

Even if I see you for a long time, even if you are far away. 

I want to stop you and wear those beautiful garlands on you. 

Oh, do you hesitate, thinking that you will freeze because 

of cold flowers? 

    Don't hesitate. I'm there. Over all the garlands, I will 

wrap my flower fingers  and keep you covered. When my face 

comes near to your face, will my skin glow more? Oh my 

goodness. I still have shy. I don't know what will happen 

if I see you with bare eyes without shy? And if my blushing 

red should fall  on your face, would you become a red moon? 

No, No..  

    A red moon appears only three times a year. Without 

seeing you in a matter of minutes, my spirit melts with 

sighs. If I don't see you for years, my bones also will 

crumble.

    I too want to go with you around town, no..no..around the 

world.The cold night..the weight of silence..the heartbeat of 

mother earth's 'hmmm'..the light of the journey for me and 

you alone..you make me smile.. I blushed and laughed.. 

The cold air molecules that pass by us heat up and evaporate 

into hot air.. We are so close.. hmm.. I think I want to 

come closer. You also gave a chance. My legs do not hesitate

to run to see you. It is the mind that hesitates.   

    After seeing you, my heart will stay with you only. 

One moon is enough for this earth. And that's just you. 

I also come as a pair to you when two moons are needed. 

Until then you are in the sky.. I am in the ground. 

                        - Your Diamond Jasmine..(Vaira Malli)