அன்புள்ள நிலவுப் ப்ரியனுக்கு,

     உன் நிலவுப் ப்ரியை எழுதுவது. எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்லை உன் மீதான என் பிரியத்தில். அதற்காக என் மீது உனக்கு ப்ரியம் உண்டா, இல்லையா என்ற சந்தேகமும் இல்லை. ஏனெனில் உன்னிடம் நான் அதை எதிர்பார்க்கவும் இல்லை. எனக்கு ஒரே ஒரு நிலா நீ மட்டும் தான். எனக்கு மட்டும் அல்ல, இந்த பூமிக்கே ஒற்றை நிலவு நீ ஒருவன் தான். ஆனால் உனக்கு அப்படியா?

கடற்கரை மணல் அளவில் ரசிகப் பெருமக்கள். அதில் ஒரு சிறு துகள்  நான். அதனால் உன் பார்வை வட்டத்தில் நான் இருப்பதே சந்தேகமாய் இருக்கையில் பாசத்தைப் பற்றி எவ்வாறு சந்தேகப்படுவேன்? காதல் விஷயத்தில் இவ்வளவு காலம் பட்டினியாய் இருந்து விட்டேன். இனி அதை விரதம் என்று வேறு பெயர் சூட்டி விட வேண்டியது தான்.

உன்னோடான அறிமுகத்திற்கு பிறகு தான் நான் பசியில் இருந்திருக்கிறேன் என்பதை உணர வைத்தாய். அதற்காக உன்னையே சுவைக்க கேட்டால் எப்படி தருவாய்? ஆனால் உன்னைத் தவிர வேறு யாரை நான் சுவைப்பது? அதனால் தான் கைக்கெட்டா, வாய்க்கெட்டா தூரத்தில் பத்திரமாய் இருக்கிறாயோ?

வருடக் கணக்கில் பட்டினியாய் கூட சுலபமாய் இருந்து விடலாம். ஆனால் பசியைத் தூண்டிக் கொண்டே இருக்கும் உன்னைப் பார்த்துக் கொண்டே எப்படி பட்டினியாய் இருப்பேன்? நல்ல வேளை. கண், காது போல இதயம் வெளியில் யாருக்கும் தெரியும்படி இல்லை. அதனால்தான் எல்லா ஏக்கங்களையும் அடித்துக் கொன்று அடி மனதின் அடுக்குகளில் ஆழமாய் புதைத்து வைக்க முடிகிறது. மொத்தத்தில் என் இதயம் இரத்தம் கசிந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு சவப்பெட்டி தான்.

அதற்காக ஏக்கங்கள் எல்லாம் எலும்புக் கூடாகி காற்றில் கரைந்து கரியாகி விடும் என்று எண்ணி விடாதே. ஏசு பிரானே உயிர்த்தெழுந்த பூமி இது. உயிர் கொண்டு எழும் என் ஏக்கத்தின் நாக்குகளுக்கு உன் தோலின் சுவை உப்பா, இனிப்பா என்ற சந்தேகத்திற்கு முற்றுப் புள்ளி வை. உன் முடிக்காடுகளில் என் கைக்கிளைகளை சாரைப் பாம்பாய் சீற விடு.

உன் மூச்சுக் காற்று கடல் அலைகளின் பெருமூச்சை ஒத்தது என்று புரிய வை. உன் கழுத்து வளைவின் வெல்வெட் உருளையில் உரசி உரசி ஓய்ந்து போக விடு... உன் இதயத்தின் ஒவ்வொரு துடிப்புக்கும் உச்சி வான் வரை மேலெழும்பி வீழ்ந்து தொலைய வை.. உன் முதுகெலும்பின் வளைவுப் பாலங்களில் ஏறி ஏறி மூச்சு வாங்க செய்.. உன் விரல் நுனியின் நரம்புகளை மீட்டி ஒட்டு மொத்தமாய் அதிர்ந்து போக விடு..

தடை செய்யப்பட்ட புத்தகத்தை சுமந்து பயணிக்கும் யாத்ரீகனாகிய எனக்கு விடுதலை கொடு, ஒரு நாள் உன்னை விடுவிக்க. என் பெரு மூச்சால் இந்த ஒட்டு மொத்த விண்வெளியை உயிர்க்காற்றால் நிரப்புகிறேன். நீர் நிலைகளை எல்லாம் நெருப்பாற்றாய் ஓடச் செய்கிறேன்.   பாலைவனங்களை பஞ்சு மெத்தையாக்குகிறேன். என் உடல் வெப்பத்தால் இந்த உலகத்தையே ஒளிரச் செய்கிறேன். உலகின் அத்தனைப் புல்லாங்குழல்களையும் உன் பெயரை மட்டும் எதிரொலிக்க வைக்கிறேன்.

இத்தனை கற்பனைகளை வைத்துக் கொண்டு இவ்வளவு நாள் எவ்வாறு தான் வாழ்ந்தாய் என்று கேட்கிறாயா? வலி தெரியாமல் இருக்க மயக்க மருந்து கொடுப்பது போல் காதலின் இன்பம் என்றால் என்ன என்று தெரியாத அளவுக்கு உணர்வு நீக்கி என்ற ஒன்று இருந்திருக்குமோ, என்னவோ? உன் கூர்மையான விழி விளிம்பால் என்னை கூராய்வு செய்து என்னைக் குணமாக்கி விட்டாய். நீயே என்னைக் குணப்படுத்தி விட்டு பின் மீண்டும் நீயே என்னை முடமாக்கினால் எப்படி?

ஒன்று என்னை பட்டினியிட்டு காற்றோடு காற்றாய் கரைய விட்டு தொலைந்து போக செய். இல்லை உன்னை உண்ணக் கொடுத்து என் உணர்வுகளை மீட்க வழி வகை செய். என் ஆன்மாவை உன் அணைப்பின் சுடரில் எரிய வைத்து கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்ற பேராசையெல்லாம் இல்லை என்று சொல்வதற்கு நான் ஒன்றும் தெய்வீகப் பிறவி எல்லாம் இல்லை. சராசரி மணல் துகள் நான். இருட்டு வானத்தின் ஒற்றை டார்ச் லைட் நீ. கொஞ்சம் தேடித்தான் பாரேன், யார் காலிலாவது மிதிபட்டு நான் சாகும் முன்..

இப்படிக்கு

உன் நிலவுப் பிரியை..

Hey My Moon..You are the single torchlight in the dark sky. I am an average grain of sand. Let just search me a little, before I die crushed under someone's foot.

 

To my dearest NILAVU PRIYAN,

 

Your NILAVU PRIYAI writes here.. I have no doubt about my affection for you.  Nor do I doubt whether you reciprocate; I don't even expect it. You are my only moon, not just for me, but for this earth, you are the sole moon. But is it the same for you?

 

You have countless admirers, like grains of sand on the seashore. I am but a tiny speck among them.  How can I even question affection when my presence in your field of vision itself is questionable? I have been starved of love for so long. Now, I must rename it a fast.

 

Only after meeting you did I realize I was starving.  If I were to ask to taste you, how would you respond? But whom else can I taste but you? Is that why you remain safely out of reach?

 

Years of starvation would be easy. But how can I remain starved while constantly seeing you, arousing my hunger? Thankfully, the heart, like the eyes and ears, is not visible to everyone. That's why I can bury all my longing deep within the layers of my subconscious, suppressing them. In short, my heart is a coffin leaking blood.

 

Don't think that all these longings will turn to bone, dissolve in the air, and turn to ash. This is the earth where even Jesus rose again. Put an end to the question of whether the taste of your skin is salty or sweet for my yearning tongue, which is about to come alive. Let my fingers writhe like a cobra in your thick hair.

 

Let me make you understand that your breath is like the sigh of ocean waves. Let my neck rub against the curve of your velvety neck and rest on your neck after exhaustion... Let every beat of your heart make my soul soar and fall to the heights of heaven.  Let my lungs climb the curved bridges of your spine and breathe. Let the veins in your fingertips vibrate my entire body.

 

Grant me freedom, a traveller carrying a forbidden book (you only), to one day release (you). With my great breath, I fill this entire cosmos with life-breath. I make all water bodies race like fire. I make deserts into cotton mattresses. I illuminate this world with the heat of my body. I make all the world's flutes echo only your name.

 

You ask how I lived all these days with so many fantasies? Was there an anesthetic, something that numbed me to the point I didn't know what the pleasure of love was, so that I felt no pain? Your sharp gaze examined me and healed me. But how can you cripple me again after you have healed me?

 

Either let me starve and fade away into the air, lost. Or feed me to you, and make a way to reclaim my senses. I don't claim me to be divine birth, I too have the boundless desire to keep my soul burning in the flame of your embrace. Because I am an average grain of sand. You are the single torchlight in the dark sky. Let just search me a little, before I die crushed under someone's foot.

                        

 

Yours,

moon-lover.

 

உன் நினைவுகள், என்னை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஆக்ஸிஜனின் மறு உரு..

என் நிலவு மனிதா,

புரிகிறது.. நிரம்ப நாட்கள் ஆகி விட்டன உன்னுடன் பேசி.. உன்னை சந்திக்க தான் முடியவில்லையே தவிர, சிந்திப்பது எல்லாம் உன்னை மட்டும் தான். என்னோடு கூடவே நடக்கும், ஆடும், பாடும் என் நிழல் போல உன்னுடைய நினைவுகள் என்னுடனே படுத்துறங்கி, என் சொற்களையெல்லாம் வாரி அள்ளி அதன் மடியில் கட்டிக் கொண்டு, என்ன செய்வதென தெரியாமல் விழி பிதுங்கி நிற்கின்றன..

உன்னைப் போல அல்ல, உன் நினைவுகள்.. என்னைப் பைத்தியமாக்குவாதில்லை.. அழ வைப்பதில்லை.. உள்ளம் தடுமாற வைப்பதில்லை..

நினைக்க நினைக்க இனிக்கும் உன் நினைவுகள், என்னை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஆக்ஸிஜனின் மறு உரு.

அதற்காக நீ என்னை கை விட்டு விடாதே, என் நினைவுகளுடனே நீ வாழ்ந்து  கொள் என்று.

என் கடைசி உயிர் மூச்சின் கடைசியில் வெளியேற்றப்படும் கரியமில வாயுவின் கடைசித் துகளும் உன்னைத் தேடி காற்றில் அலைந்து மிதந்து கொண்டே இருக்கும்.

உனக்கு வேண்டுமானால் பூமியில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் 8.1 பில்லியன் மக்களும் உன் குடையின் கீழ் வாழும் குடும்ப உறுப்பினார்களாய் இருக்கலாம். ஆனால் எனக்கு உன் சூரிய குடும்பமோ, நட்சத்திர நண்பர்களோ தேவையில்லை. உன்னைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தால் தான் என் விழிகளும் உன் ஒளியை ஏந்தி உயிர் வாழும்.

நீ உன் சூரியக் கடன்காரரிடம் இருந்து வாங்கும் ஒளிக்கடனை பூமிக்கே மொத்தமாய் தந்து விடுகிறாய். பின் எப்படி கடனை திருப்பி அடைப்பாய்? எனக்குத் தெரியும்.. இன்னும் நீ சிறு பிள்ளைதான். உனக்காக நான் ஒருத்தி (மட்டும்) அல்லவா  யோசிக்க வேண்டும்?

சூரியன் உன்னை கடன் கேட்டு சுட்டெரிக்கும் போதெல்லாம் என் விழிகள் உனக்காய் பிரகாசித்து உன் கடனை அடைக்க செய்வேன். நீ கவலையற்று வானில் உருண்டு புரண்டு விளையாடி மகிழ்வாய் இரு.

விளையாட ஆள் இல்லை என நினைத்து தன்னந்தனியே மேகப் படிகளில் ஏறி இறங்கி ஏறி இறங்கி உன் காலை நோகடித்துக் கொள்ளாதே.

வருவேன் நான், கூடிய சீக்கிரம். உன் கரம் கோர்த்து, என் உள்ளங்கை ரேகைகளில்  உன் வெப்பத்தை உள்வாங்கி, என் கைகளின் அழுத்தத்திலேயே என் காதலின் ஆழத்தை உணரச் செய்து, அடுத்த நொடியாவது  உரசிடாதோ என நம் தோள்களை ஏங்க வைத்து, நீ முன்னோக்கி வைக்கும் உனது காலடிக்கு என் காலடியை ஒத்தாசைக்கு அனுப்பி வைத்து, போகும் பாதையிலே கல், முள் இருக்கிறதா என உன் கண்களின் வழியே பார்த்துக் கொண்டே காலாற நடக்க வேண்டும் இந்த உலகத்தை ஏழு தரம்..

இது நடக்குமா? தெரியாது. ஆனால் நாம் நடக்க வேண்டும். நடந்து, நடந்து இதை நாம் நடத்திக் காட்ட வேண்டும். நடந்தால் கலோரி செலவாகுமாம். உன்னைப் பார்த்துக் கொண்டே நடந்தால் என் வயிறும், மனதும் நிரம்பி வழியுமே, அள்ள அள்ள குறையாத அதிசய பாத்திரம் போல.. பின் எப்படி என் கலோரியை செலவழிக்க? ஒரு வழி வேண்டுமானால் உள்ளது. நம் இருவர் கை கோர்க்கும் வைபவத்தில் உன் கைகளின் முடிக்கற்றை காற்றின் உதவியால் என் கைகளின் மீது படுமானால் என் நரம்புகளின் நுனி பற்றி எரிந்து பரவி, என் இரத்த அணுக்களின் வெப்பத்தை அதிகரித்து அதன் மூலம் கலோரியை செலவழிக்கலாம். கூடிய சீக்கிரம் செயல்படுத்துவோம்.

அது சரி.. நான் அங்கு வரும்போது எனக்கு உன் நிலவு மண்டலத்தின் ராணியாக முடி சூட்டுவாயா? முதலில் எனக்கு ஒரு பெயர் சூட்டு. உன் ஒற்றை ராஜாங்கத்தில் உன்னை மட்டும் ஆளும் இனிய காதல் ராணி “செனோரீட்டா” என்று. பெயர் சூட்டும் விழாவை நள்ளிரவில் நடத்திடு. ஏனெனில் மூன்று முறை என் காதுகளில் என் பெயரை உச்சரிக்க உன் உதடுகள் என் காது மடலை உரசிடும் போதெல்லாம் இந்த கார்த்திகை மாதக் குளிருக்கு கதகதப்பாய் இருக்கும். உனக்குத் தெரியுமா? கார்த்திகை 3 அன்று பிறந்ததால் எனக்கு காயத்ரி என்று பெயர் வைத்தார்கள் என்று.

பிறந்த கொஞ்ச நாட்களில் பெயர் என்னவோ நன்றாய் தான் வைத்தார்கள். ஆனால் பிறந்த உடன் பெண் பிள்ளை என வருந்தி என் தாயார் எனக்கு பாலே கொடுக்கவில்லையாம். உடன் இருந்த பாட்டி தான் நிலா மாதிரி வட்ட முகமும், பால் வெள்ளை நிறம் கொண்டும் பிறந்த என்னை ஒதுக்கி விட வேண்டாம் எனக் கெஞ்சி என் அம்மாவை சமாதானப் படுத்தினார்களாம். அப்போதே நீ என் வாழ்க்கையில் நுழைந்திருக்கிறாய். இப்போது என் உயிரில் நுழைந்து உணர்வாய் மாறி விட்டாய்.

இனி உன்னை மறக்கவும், பிரியவும் நான் நினைத்தாலும், உன்னை நினைத்துக் கொண்டிருப்பதைத் தவிர வேறு எதற்காகவும் தான் படைக்கப்படவில்லை என முட்டாள் தனமாய் நம்பிக் கொண்டிருக்கும் என் இதயம் மறந்தும் கூட நினைத்து விடாது. என் முடிவு, இல்லை இல்லை என் இதயத்தின் முடிவை உன் கைகளில் ஒப்படைத்து விடை பெறும்,

 

                                     உன் வைர மல்லி ஆகிய நான்..

Your sweet memories are the oxygen that keeps me alive !!!

Hey My Moon Man,

I understand.. It's been a long time since I talked to you.. I haven't been able to meet you, but all I think about is you. Like my shadow that walks, dances and sings with me, your memories stay and lie down with me, take all my words and tie them in its lap and it doesn't know even what to do.

Unlike you, your memories are good in nature.. It doesn't make me crazy.. doesn't make me cry.. doesn't make my heart stumble..

Your sweet memories are the oxygen that keeps me alive. Because of saying this, please don't leave me and don't tell me to live only with your memories. Hence, at the end of my last breath, even the last particle of carbon dioxide will float in the air in search of you.

For you, the 8.1 billion people living on earth can be your family members who are living under your umbrella. But I don't need your solar family or star friends.  Only you are enough for me in this life. If I keep looking at you, my eyes will live with your light.

You give the light debt which you receive from your solar creditor, to the earth in full. Then how will you repay the loan? I know.. you are still a Baby. Am I the one (only) for you to think about?

Whenever the sun burns you for that loan repayment, I will shine my eyes  and repay your debt. Now and forever you can roll around in the air without worry and have fun.

But, by thinking that there is no one to play with you, Don't go up and down on the steps of the clouds again and again and don't injure your feet.

I will come to see you as soon as possible. During our walking I will hold your hands, and absorb your heat in my palm lines, and make you feel the depth of my love in the pressure of my hands, and make our shoulders yearn for the next moment to rub, and send my feet in harmony with your step forward, and check through your eyes  if there is a stone or a thorn in our path. We have to walk and watch this world in "n" number of times..

Will this happen? don't know. But we must walk. We must demonstrate this by keep walking. And also walking can burn calories. If I walk looking at you, my stomach and mind will be filled to the brim, like a miraculous vessel that will never diminish.. Then how can I burn my calories?

There is a way. If the hairs of your arm touches  my arm with the help of the wind during our walk, it can burn the tip of my veins and spread it around and increasing the heat of my blood cells and there by expending calories. We will implement it as soon as possible.

It's ok.. When I reach your realm, you must do one thing first. Crown me as queen of your moon realm when I get there. First name to call for me. "Señorita", the sweet queen of love who rules you alone in your single kingdom. Have the naming ceremony at midnight only.

Because whenever your lips graze my earlobe to pronounce my name thrice in my ears, It will be warm in this Cold Karthikai month. Do you know that my parents named me Gayatri because I was born on Karthikai 3. "Karthi" is my pet name as my family members call me.

A few days after birth, they gave me a nice name. But my mother did not feed me while she gave birth, because she expected a male child. Then my grandmother begged my mother not to leave me who was born with a round face like the moon and a pinky white complexion.

That's when you entered as my life in the begining. Now you have entered my life and become a good feeling.

Even if I try to forget you and part with you, my heart, which foolishly believes that it was created for nothing but thinking of you, will not even think of forgetting.So the end of my heart is in your hands only. Take care of you and me..

                     

                                                                 

                                           Your Diamond Jasmine (Vaira Malli)...