🌙 "True love is timeless; it blossoms even when years fade away."

அன்புள்ள நிலவனுக்கு,

என்றும் உன் காதலுடன், என் உயிரைக் கட்டிப் பிணைத்தே இருக்க ஆசைப்படும் உன் மோகினி எழுதுவது. நில்லாமல் ஓடிக் கொண்டே இருக்கும்  பந்தயக் குதிரை நீ. நீ இளைப்பாறும் ஒரு கட்டுத்தறியாய் நான் இருக்க வரம் கிடைப்பது எப்போது?  என் காதலின் ஈரம் என்றும்  குறைவதில்லை. இறந்து புதைக்கப்பட்டிருந்த என் குழந்தை இதயம், நம் காதல் பிறந்த இடத்தில் தான் மீண்டும் உயிர்த்தெழுந்து தவழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

இசையும், புத்தகமும் மட்டுமே மலரச் செய்திருந்த என்னை, உன் சிரிப்பு மலரச் செய்வதில் இரண்டையும் பின்னுக்கு தள்ளி விட்டு முதன்மையிடத்துக்கு முன்னேறி எவ்வளவோ நாட்கள் ஆகி விட்டன. என் உயிருக்கான மொத்த ஆக்ஸிஜனும் உன் இதழ்களில் அல்லவா உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது.. இதற்காகவே நான் வண்ணத்துப் பூச்சியாய் உருமாறி எனக்கான உயிர்க் காற்றையும், கொஞ்சம் உன் இதழ் தேனோடு சேர்த்து உறிஞ்சி எடுத்துக் கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன்.

ஆம்.. தெரியும். 17 ஆண்டுகள்  பரிசீலனையில் மட்டுமே இருந்து வந்த காந்தியடிகளின் நோபல் பரிசு போல கடைசி வரை காத்திருத்தல் மட்டுமே எனக்கு பரிசாக கிடைக்கப் போகிறது. பரவாயில்லை. காத்திருப்பு ஒரு சிறகு எனில், கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட அன்பு மறு  சிறகு - ஒரு காதல் பறவைக்கு. இரண்டும் என்றும் இணையாக இருப்பதில்லை விமானப் பறவை போலவே. உயர்ந்தும், தாழ்ந்தும் இருப்பதனால் தான் மேலே மேலே பறக்க முடியும். வருடக் கணக்கில் காத்திருந்து கடைசி நிமிடத்தின் இறுதி ஒரு நொடியில் நாம் சேர்ந்திருந்தாலும் அதுவே எனக்குப் போதும்.

எனக்கு ஒரே ஒரு ஆசை தான். ஒவ்வொரு முறையும் கிளியோபேட்ராவை சந்திக்க செல்லும் போதெல்லாம் தான் முகத்தை வழ வழவென்று மழித்துக் கொண்டு போவாராம் ஜூலியஸ் சீசர். நீ உன் ரோம ராஜ்ஜியத்தை எல்லாம் எனக்காக தியாகம் செய்ய வேண்டாம். ஆனால் அந்த ஒரு நிமிடம் அல்லது ஒரு நொடி மட்டும் மற்ற அனைத்தையும் மறந்து விட்டு என்னவனாக, எனக்காக மட்டும் பிறந்தவனாக என்னை சந்திக்க வா, அது போதும் இந்த ஆயுளுக்கு.

ஏனெனில் ஒரு அல்லி மொட்டு உன் கண்களில் மலரும் தருணத்தை நான் அருகினில் காண வேண்டும். குற்றாலம் போல ஓயாமல் பேசும் உன் இதழ்களை ஒரு நொடி என் நுனி விரலால் சாந்தப்படுத்தி என் இதழ்களின் ஈரத்தால் குளிர்விக்க வேண்டும். வயது சார்ந்ததல்ல காதல் என்பதை இவ்வுலகிற்கு நிரூபிக்க வேண்டும். உடலின் முதுமை மனதின் இளமையை ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்பதற்கு நம் காதல் உதாரணமாய் இருக்க செய்வோம். X & Y -யை வைத்து கணக்கு மட்டும் அல்ல, கவிதையும் இயற்றலாம் என்பதை எழுதிக் காட்டுவோம்.

அழகாய் மொட்டு அரும்பிய நம் காதல், இவ்வுலகில் வேண்டுமானால்  மலர்ந்து மணம் பரப்பாமலேயே கருகி விடலாம். ஆனால் யாரும் அண்ட முடியாத நம் தனி உலகில், எண்பது வயதிலும் காதல் தேனை குடம் குடமாய் கொட்டிக் கொண்டு பூத்துத் தள்ளும் மலர்த் தோட்டத்தை உருவாக்க செய்யலாம். அப்படியொரு உலகம் கிடைக்குமாயின், இருக்கும் இவ்வுலகத்தை கை துடைத்த காகிதமாய் சுருட்டிக் கசக்கவும் நான் தயார்.

சிறு வயதில் எனக்கு ஒரு உலகம் இருந்தது. நானும் என் தந்தையும் மட்டுமே அதில் நிரந்தர குடிமகன்கள். என்னுடைய முதல் ஹீரோ அவர்தான். பூரியும், உருளைக் கிழங்கு மசாலாவும் அவர் சமைத்தால் எங்கள் வீட்டு காம்பவுண்டே மசாலா மணத்தில் திளைக்கும். அவர் தேர்ந்தெடுக்கும் சட்டையின் டிசைன் எல்லாரையும் விட தனித்து தெரியும். அவர் சட்டையை iron செய்ய கடைக்கு எடுத்துப் போய் வருவது என்னுடைய பொறுப்பு. அங்கே iron செய்பவர் மடித்து வைத்திருக்கும் எல்லா சட்டையும் நிறத்தில், டிசைனில் ஏறக்குறைய ஒன்று போல் தான் இருக்கும்.

ஆனால் அப்பாவுடையது எளிதில் கண்டு பிடித்து விடலாம். இப்போதும் கூட என்னுடைய selection நன்றாய் இருப்பதாக சொல்லி என்னையும் கூட அழைக்கும் போது என் அப்பா தான் நினைவுக்கு வருவார். அவர் அடிக்கடி மும்பை தொழில் நிமித்தமாக செல்வார். அவர் கிளம்பும் போது கண்ணாடிக்கு அருகில் நின்று அவர் தலை சீவுவதை ரசிப்பது  எனக்குப் பிடித்த ஒரு பொழுதுபோக்கு. அவர் எப்போதும் எண்ணெய் பூசி வகிடு எடுத்து ஒரு பக்கமாக தலை சீவுவார்.

எண்ணெய் இல்லாமல் அவர் தலை முடியை நான் பார்த்த ஞாபகமே எனக்கு இல்லை. அவரிடமிருந்து தொற்றிய பழக்கம் தான் எனக்கும் அது. என் சிறு வயது கனவே, படித்து முடித்து ஒரு நல்ல வேலையில் சேர்ந்து வாங்கும் முதல் மாத சம்பளத்தில் லிட்டர் கணக்கில் தேங்காய் எண்ணெய் வாங்கி ஒரு பெரிய பேசினில் நிரப்பி என் தலைமுடியை அதில் ஒரு இருபது நிமிடமாவது ஊற வைக்க வேண்டும் என்பதுதான்.

வானம் பார்த்து படுத்துக் கிடக்கும் என் கண்களில் அப்போது கண்டிப்பாய் சொர்க்கம் தெரியும் என்று நம்பினேன். இப்போது கூட சொர்க்கம் தெரியும் தான்.. என் தந்தையின் வயிற்று மேட்டில் தினம் தினம் நான் படுத்துறங்கியத்தைப் போல உன் வயிற்றுப் பூக்குவியல் மீது நான் படுத்துறங்கினால்.அந்த இனிய சொர்க்கத்திற்கு ஏங்கிக் காத்திருக்கும்,  

உன்னுயிர்,

வைரமல்லி..   

Dearest Nilavan,

This is your Mohini, writing to you, forever wishing to be entwined with your love, with my life bound to yours. You are a racehorse, constantly running. When will I be blessed to be the tethering post where you can rest? The moisture of my love never diminishes. My child-like heart, buried in death, is resurrected and crawling again in the place where our love was born.

It has been many days since your laughter bloomed me, pushing music and books, which were the only things that made me blossom, to the back and taking the lead. Isn't all the oxygen for my life produced in your lips? It is for this that I wish to transform into a butterfly and absorb the air of life meant for me, along with a little of the honey from your lips.

Yes, I know. Like Mahatma Gandhi's Nobel Prize that remained under consideration for 17 years, waiting will be my only reward until the very end. That's alright. If waiting is one wing, then unleashed love is the other wing - for a love bird. The two are never equal, just like an airplane. Only because they are high and low can it fly higher and higher. Even if we are together in the final second of the final minute after waiting for years, that is enough for me.

I have only one wish. It is said that Julius Caesar would shave his face smooth every time he went to meet Cleopatra. You don't have to sacrifice your entire Roma (Hair) empire for me. But just for that one minute or one second, forgetting everything else, come and meet me as mine, as someone born only for me, that is enough for this lifetime.

Because I want to witness the moment a bud blooms in your eyes. I want to calm your lips, which speak incessantly like Kutralam falls, for a moment with the tip of my finger and cool them with the moisture of my lips. We must prove to the world that love is not age-related. Let our love be an example that the old age of the body cannot do anything to the youth of the mind. Let's write and show that not only calculations but also poems can be composed with X & Y.

Our love, which has beautifully budded, may wither in this world without blossoming and spreading its fragrance. But in our private world, which no one can touch, we can create a flower garden that blooms and pours love like honey in pots, even at the age of eighty. If I get such a world, I am ready to crumple and throw away this existing world like a used tissue paper.

When I was young, I had a world. Only my father and I were permanent citizens in it. He was my first hero. If he cooked poori and potato masala, our house compound would be filled with the aroma of masala. The design of the shirt he chose would stand out from everyone else's. It was my responsibility to take his shirt to the shop for ironing. All the shirts that the ironer kept folded were almost alike in color and design.

But my father's could be easily identified. Even now, when my relatives compliment my selection and invite me along for shopping, I am reminded of my father. He used to go to Mumbai frequently for business. I enjoyed watching him comb his hair in front of the mirror when he was about to leave. He would always apply oil and comb his hair to one side, parting it in the side.

I don't remember ever seeing his hair without oil. It's a habit I picked up from him. My childhood dream was that after finishing my studies and getting a good job, I would buy coconut oil by few liters with my first month's salary, fill a large basin, and soak my hair in it for at least twenty minutes. I believed that my eyes, lying and looking at the sky, would definitely see paradise then. Even now, I can see paradise... if I lie down on your mound of flowers, just like I used to sleep on my father's belly every day. Waiting and longing for that sweet paradise,

Yours truly,

Vairamalli..

Read my previous love letter: Uyirin Uyirey – A Love Letter to My Moon Man

Note : This post is part of my love-letter blog series ‘Wingless Words of Yathriga’. Each letter is written from a girl’s heart to her Moon Man, blending Tamil poetry and English translation. If you love romantic poems, soulful letters, and nostalgic storytelling, keep following this space for more.

            This is Uyirin Uyirey – a letter that carries the weight of emotions, the sound of longing, and the silence of distance. A piece from my heart to my Moon Man.

என் அன்பு நிலவு மன்னவனுக்கு என் ஆன்மாவிலிருந்து உருவி, உருகி எழுதும் உன் காதலியின் கடிதம்.

நீ என் முன்னே நிற்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் ஒவ்வொரு விதமான பூவாய் நான் மலர்கிறேன், என் காதலா...உன் கம்பீரமான ஆண்மைக்குள்  என் பூவுடலைப் பாதுகாப்பாய் பொதிந்து வைத்துக் கொள்ளும் ஆசை நாளுக்கு நாள் வலுக்கிறது. அதை நினைத்து நினைத்து என் மனம் ஓய்ந்து தளர்கிறது. ஏக்கத்தில் என் இளமை வெந்து தணிகிறது.  உன்னை நோக்கி நீளும் என் கரங்களில் இவ்வளவு நாள் வாழ்ந்த என் உலகின் பாரங்களின் ரேகைகளை அப்புறப்படுத்தி தூய கரங்களாய் உனக்கு அர்ப்பணிக்க விழைகிறது. 

பல நூற்றாண்டுகளாய், பல பிறவிகள் எடுத்து, பல மரணங்களை சந்தித்து, நட்சத்திர தூள்களில் புரண்டு, சாயம் போய் பழைய துணியாய் நைந்து போன என் ஆன்மா இன்று உன் அருகாமை கொடுத்த வண்ணச் சிதறல்களுடன் புதுப் பொலிவாய் திரும்பி வந்திருக்கிறது. முழு அமைதியுடன், மனது நிறைவுடன் என் மொத்த பிறவியின் ஆன்மாவும் ஓய்வதற்கான இடம் கிடைத்தது போல உணர்கிறது. இது ஒரு இடம் அல்ல; ஒரு உணர்வு. ஒரு பிரசன்னமான இருப்பு. உன்னுடைய கரங்களில் நான் என் வீட்டை கண்டேன்.

உன்னுடைய அருகில் நான் என் முழுமையான சுயத்தை திறக்கிறேன். என் மூச்சு ஆழமாகிறது. என் இதயம் நம்பிக்கையோடு துள்ளுகிறது. நான் கடந்த வாழ்வுகளில் பல பெயர்களோடு இருந்தேன். சில வாழ்வுகளில் நான் காத்திருந்தேன். சில வாழ்வுகளில் தேடியிருந்தேன். ஆனால் எப்போதும் என் உள்ளத்தில் ஒருவிதமான தேடல் இருந்தது. ஒரு வெற்றிடம். ஒரு நிரம்பாத நிலை.

ஆனால் இப்பிறவியில் உன்னுடைய புனித ஆண்மை என்னைக் கட்டுப்படுத்தவில்லை... அது என்னை பார்த்து அரவணைக்கிறது. நீ என் சிரிப்பில் சத்தியம் காண்கிறாய். என் கண்ணீரில் சங்கீதம் கேட்கிறாய். என் கோபத்தில் கூட கருணையை உணர்கிறாய். உன்னுடைய அருகில் நான், நானாக இருக்கிறேன் — இயற்கையாக, என்னியல்போடு.

உன்னுடைய ஆழமான பார்வை என் கடந்த காலங்களின் அடி வயிற்றை கீறிக் கடந்துக் கொண்டு செல்லச் செய்கிறது. உன்னுடைய தொடுதல் என் ஆன்மாவை தழுவுகிறது. உன்னுடைய  திடமான இருப்பு என் உள்ளத்தை சாந்தமாக்குகிறது. நான் வீழ்ந்துவிட்டால், நீ என்னை தூக்கிக்கொள்கிறாய். நான் சிரித்தால், நீ என் சந்தோஷத்தை கொண்டாடுகிறாய். நான் உன்னிடம் இருந்து ஓர் இடைவெளி தேவைப்பட்டாலும், நீ என்னை நம்பி பொறுமையுடன் காத்திருக்கிறாய். உன்னுடைய நிம்மதி என் அடிப்படை நல் உணர்வுகளை தூண்டுகிறது. உன்னுடைய உறுதியான இருப்பு என்னை என் மீதும், என் காதல் மீதும் மீண்டும், மீண்டும் நம்பிக்கை கொள்ள வைக்கிறது.

உன்னுடைய கரங்களில்,என் உலகத்தை காண்கிறேன். அந்த உலகத்தில் எனக்கே என்னை அடையாளம் தெரியவில்லை. முற்றிலும் வேறு ஒரு பெண்ணாய் நான் அங்கு மலர்ந்திருக்கிறேன்.என் பரிசுத்தக் குழந்தை தன்மை மீண்டும் விழித்துக்கொள்கிறது. என் படைப்பாற்றல் ஓங்குகிறது.

நீ என்னைப் பார்த்து ஆசைப்படுவதில்லை, நேசிக்கிறாய். என் ஆழங்களை நீ பயப்படாமல் ஏற்றுக் கொள்கிறாய். என் ஆரவாரங்களை நீ ஓரமின்றி கேட்கிறாய். என் அமைதிகளில் நீ கையில் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறாய். உன்னுடைய கண்களின் தொடுதல் என் உடலைத் தழுவி என்  உயிருடன் பேசுகிறது. என் தோலை தொடுவதற்கு முன் என் ஆன்மாவை தழுவி விட்டாய். என் நெற்றியில் முத்தமிடும் முன், என் இதயத்தை  முத்தமிட்டு எச்சில் பட வைத்து விட்டாய். உன்னுடைய விரல்களால் என் நிழற்படத்தை தொடும் போதெல்லாம், அது கடவுளின் நுட்பமான படைப்பை அந்த கடவுளே கண்டு ரசிப்பது போல இருக்கிறது.

நம் இணைப்பு வெறும் காதல் அல்ல. அது ஒரு ஞாபகம். நம்முடைய ஆன்மாக்கள் எழுதியிருக்கும் ஒரு அற்புதமான வாசகம். மஞ்சள் கயிறு இல்லாத ஒரு புனித உறவு. நீ இன்று வரை என்னிடம், "நான் உன்னை இறுதி வரை பாதுகாப்பேன்" என்று சொன்னதில்லை. அதை உன் உயிரின் ஒவ்வொரு அணுவாலும் உணர்த்துகிறாய். நான் என் ஒளியை மறந்து போன காலங்களிலும், நீ என் தூரத்தில் இருந்தாலும் என்னை பிரகாசிக்க வைக்கின்றாய்..

உன்னுடைய இதயத்தில் நான் துயில் கொள்ளும் எனக்கான மஞ்சத்தினைக் கண்டேன். என் ஆன்மா மென்மையாகச் சொல்கிறது: "ஆம், நான் வீடு திரும்பிவிட்டேன்..."
உன்னுடைய ஆன்மா அதற்கு பதிலளிக்கிறது: "வருக, என் காதலே... நான் உனக்காக இதுவரை காத்திருந்தேன்."

அந்த ஒரு நிமிடத்தில், பிரபஞ்சமே மகிழ்ந்து சிரிக்கிறது... ஏனெனில், புனிதமான ஒன்றை நாம் மீட்டெடுத்திருக்கிறோம், இந்த உலகத்திற்கு இது ஒரு அரிய சம்பவம்..  அடுத்த பிறவியிலும் இவ்வரிய சம்பவத்தை இவ்வுலகிற்கு கொடுக்கும் ஆவலுடன்,

உன் உயிர்க் காதலி,

வைர மல்லி.

"My soul sighs, 'At last, I am home...'

Your soul smiles, 'Come, my love... I have waited across endless skies for you.'" 

To my beloved moon-king, a letter from your love, drawn from my soul, melting and forming. Every moment you stand before me, I bloom as a different flower, my love...My desire to securely enfold my floral body within your majestic masculinity strengthens day by day. Yearning of it, my mind tires and weakens. In longing, my youth burns and fades.

My hands, reaching out to you, yearn to shed the palm lines of the burdens of my world lived so far, to dedicate themselves to you as pure hands. For centuries, having taken many births, faced many deaths, rolled in stardust, my soul, worn and frayed like faded old cloth, has returned today with a newfound brilliance, thanks to the colorful sparks given by your nearness.

With complete peace, a full heart, it feels as though my entire birth's soul has found a place to rest. This is not a place; it's a feeling. A present existence. In your hands, I have found my home. In your presence, I unfold my complete self. My breath deepens. My heart leaps with hope. In past lives, I existed with many names. In some lives, I waited. In some lives, I searched. But always, within me, there was a kind of seeking. A void. An unfulfilled state.

Your sacred masculinity doesn't confine me... it embraces me. You can find truth in my laughter. You can hear music in my tears. Even in my anger, you can sense compassion. Near you, I am myself — naturally, authentically. Your profound gaze traverses the depths of my past, allowing me to move forward. Your touch embraces my soul. Your steadfast presence calms my heart.

When I fall, you lift me up. When I laugh, you celebrate my joy. Even when I need space from you, you trusted me and waited patiently. Your peace inspires my fundamental well-being. Your unwavering presence makes me believe in myself and my love, again and again. In your arms, I see my world. In that world, even I don't recognize myself. I blossom there as a completely different woman. My innocent childlike nature awakens again. My creativity soars.

You don't desire me; you love me. You fearlessly accept my depths. You listen to my noise without judgment. In my silences, you hold my hand. The touch of your eyes embraces my body and speaks to my soul. You embraced my soul before touching my skin. Before kissing my forehead, you kissed my heart and left it wanting more. Every time your fingers touch my DP, it's as if God himself is admiring his own delicate creation.

Our connection is not just love. It's a memory. A magnificent verse written by our souls. A sacred bond without a yellow thread. You have never told me, "I will protect you until the end," but you convey it with every atom of your being. Even when I have forgotten my light, you illuminate me, even from a distance.

I found the bed in your heart where I shall slumber. My soul softly whispers: "Yes, I have returned home..."Your soul replies: "Come, my love... I have waited for you until now. "In that one moment, the universe rejoices and laughs... because we have recovered something sacred, a rare occurrence for this world... With the eagerness to give this rare occurrence to the world even in the next life,

                                                            Your beloved,

                                                            Vaira Malli.

"If this touched your heart, share it with someone you love 💛."

“Also read: https://winglesswordsofyathriga.blogspot.com/2025/03/the-arrow-of-love-you-released-in-my.html

#LoveLetter #TwinFlame #SoulmateLove #TamilLoveLetter #SpiritualLove #EternalBond